توبافی، هنری بر تن نوزادان انگلیسی/ خراشاد چشم به نوروز دوخته است
تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۰۷۸۷۹
توبافی یک نوع پارچه بافی سنتی است که در زبان محلی مردم روستای خراشاد به نام توبافی شناخته شده این روستا در ۲۴ کیلومتری بیرجند قرار دارد که اکنون با نام روستای جهانی توبافی در کشور و حتی جهان شناخته شده است.
هنری که نام روستای خراشاد را در آن سوی مرز‌ها پرآوازه کرده و روستای جهانی توبافی نام گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اشتغال ۲ هزار بافنده توبافی در بیرجند
روستای خراشاد سرآمد هنر توبافی در کشور است و خانم ذاکریان با احیای این هنر قدیمی و آموزش آن به بانوان گام‌های بزرگی برای اشتغالزایی و معرفی این هنر برداشته است.
ذاکریان مدیر عامل شرکت تعاونی زنان خراشاد می‌گوید: هم اکنون آموزش توبافی در خیابان حکیم نزاری بیرجند به بانوان استان داده می‌شود که تاکنون توانسته ایم به دو هزار خانم بافنده آموزش بدهیم که هر کدام از این افراد نیز برای خودشان بازارِ فروشی ایجاد کرده اند.
از او در خصوص در آمد ماهیانه توبافان پرسیدیم او گفت: به طور میانگین یک فردی که وارد کار توبافی می‌شود ماهیانه بین یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان تا ۳ میلیون تومان می‌تواند کسب درآمد کند.
بیشتر بخوانید
بسته ماندن در‌های ۱۳ بنای تاریخی در نوروز تجهیز ۲۴۵ واحد اقامتی در خراسان جنوبی برای مسافران نوروزی درآمد میلیاردی از تراش سنگ‌های قیمتیاو با اشاره به اینکه این هنر از هنر‌های اصیل خراسان جنوبی است که سابقه آن به ۳۰۰ سال قبل برمی‌گردد افزود: اهالی روستای خراشاد تصمیم به رونق این هنر قدیمی گرفتند که خداروشکر نتیجه اش را هم گرفتند و توانستند با رونق این هنر، روستایشان را پرآوازه کنند.
این پارچه‌های توبافی در گذشته به شکل حوله ایجاد می‌شد که اکنون از آنها سرویس آشپزخانه، تن پوش حمام، لباس، جلیقه و سرویس نوزاد بافته می‌شود.
خانم ذاکریان در خصوص بازار فروش محصولات توبافی گفت: خداروشکر بازار فروش بد نیست و بیشترین دلگرمی مان به نمایشگاه‌هایی است که در استان و کشور برگزار می‌شود؛ حداقل هر ماه یک یا ۲ نمایشگاه در کشور برپا می‌شود که سعی می‌کنیم در همه این نمایشگاه‌ها شرکت کنیم.
مدیرعامل شرکت تعاونی زنان خراشاد با بیان اینکه بیشترین فروش مان در استان‌های تهران و خراسان رضوی است گفت: امسال تعداد زیادی سرویس نوزاد برای کشور انگلستان فرستاده ایم و درآمد خوبی از فروش این لباس‌ها نصیبمان شد.
از آنجایی که پارچه‌های توبافی از پنبه است و تمام مراحل بافت آن با دست صورت می‌گیرد ضد حساسیت است و از سویی سریع خیس و سریع خشک می‌شود به همین دلیل افراد زیادی تمایل به خرید این پارچه‌ها دارند.
اگر جمعه‌ها راهی روستای خوش آب و هوای خراشاد شویم شاهد بر پایی بازارچه صنایع دستی در این روستا خواهیم بود.در این بازارچه علاوه بر محصولات خانگی، پارچه‌ها و لباس‌های توبافی شده توسط بانوان این روستا نیز به چشم می‌خورد.
خانم خراشادی بانوی بافنده‌ی توبافی این روستا می‌گوید: با ساخت خانه‌های بوم گردی در این روستا، بازارچه صنایع دستی هم رونق گرفت و هر جمعه افراد زیادی به این روستا سر می‌زنند و از این بازارچه خرید می‌کنند.
بعد از رونق توبافی در روستای خراشاد حالا در هر خانه این روستا صدای بافت این پارچه‌های زیبا به گوش می‌خورد.
در این روستا زنان روستایی با نشستن بر پشت دستگاه‌های مخصوص توبافی با کمک دست و پا، با بافتن تار و پود این پارچه‌ها به اقتصاد خانواده خود کمک می‌کنند.
خراشادی یکی از زنان روستای خراشاد می‌گوید: این هنر قدمت چندین ساله دارد و اگر به سراغ صندوقچه‌های مادربزرگ هایمان برویم در هر کدام از آنها حوله‌های توبافی شدهای را می‌بینیم.
او در خصوص بافت این پارچه اینگونه می‌گوید: برای بافتن پارچه به روش سنتی، اول باید مواد اولیه از قبیل پنبه، ابریشم یا کرک را تهیه کنیم و بعد از آن از این مواد اولیه نخ می‌ریسیم و در مرحله بعد نخ‌های به دست آمده را می‌جوشانیم و برای ضخیم کردن آنها از آرد استفاده می‌کنیم سپس به کمک این پارچه‌ها و چرخ پارچه بافی، محصول نهایی به دست می‌آید.
خراشاد در عید نوروز هر روزه میزبان گردشگران
با توجه به اینکه هم اکنون هر جمعه بازارچه صنایع دستی روستای خراشاد باز است در عید نوروز نیز میراث فرهنگی بیرجند تصمیم گرفته است در ایام عید هم، هر روز این بازارچه کوچک برپا باشد تا گردشگران و میهمانان نوروزی از این بازارچه دیدن کنند.
فولادی معاون صنایع دستی اداره میراث فرهنگی خراسان جنوبی می‌گوید: هم اکنون ۱۵ غرفه در روز‌های جمعه در روستای خراشاد بر پاست که امیدواریم در ایام عید بتوانیم تعداد غرفه‌ها را افزایش دهیم.
او گفت: توبافی خراشاد در ۱۳۹۶ ثبت ملی و ۱۳۹۷ با توجه به تعدد کارگاه‌های توبافی که داشت موضوع جهانی شدن آن قوت گرفت و محقق شد.
هم اکنون بیش از ۱۰۰ بافنده توبافی در روستای خراشاد مشغول به بافت این پارچه‌های زیبا می‌کنند و ۳۳۳ نفر عضو شرکت تعاونی روستایی این روستا هستند.
توبافی هنری به جامانده از گذشتگان است که مردان آن را انجام می‌دادند، اما حالا این هنر سنتی روستای خراشاد که در حال از بین رفتن بود را بانوان زنده کرده اند.
هم اکنون فروش پارچه‌های سنتی در نمایشگاه ها، بازارچه‌ها و یا به صورت اینترنتی صورت می‌گیرد و نیاز است تا مسئولان برای بازار فروش این پارچه‌های لطیف فکری کنند.
از سوی دیگر مسئولان استانی هم می‌توانند به عنوان هدایا چه برای کارکنان و چه برای میهمانان خارج از استانی از این پارچه‌ها استفاده کنند تا هم این پارچه‌ها بیشتر شناخته شوند و هم بازار فروش این محصول بیشتر از قبل رونق بگیرد.
گزارش از زهرا رضوانیان
باشگاه خبرنگاران جوان خراسان جنوبی بیرجندمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: توبافی صنایع دستی نمایشگاه بازارچه صنایع دستی روستای خراشاد خراسان جنوبی پارچه ها بازار فروش هم اکنون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۰۷۸۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روستایی که سهم لک لک ها شد | لک لک هایی که روستاییان را مجبور به خانه سازی کردند
همشهری آنلاین زهرا رفیعی: رییس شورای روستای کپرجودکی در اینستاگرامش قصه لک‌لک جدید را منتشر می‌کند و از سراسر ایران دوستداران محیط زیست چند نفری هزینه ساخت خانه جدید را برعهه می‌گیرند و برایش به اندازه نیاز خرید مواد اولیه پول می‌ریزند. چند روز بعد آهنگر روستا که برادر رییس شورای روستاست، سفارش جدید را تحویل می‌دهد او نیز فقط پول آهن آشیانه لک‌لک را می‌گیرد و دستمزدش حال خوب لک‌لک‌هاست. لکلکها خانه‌دار که شوند دیگر تمام سال در روستا می‌مانند و فقط نسل جدید راهی زیستگاه‌های گرمتر می‌شوند. لکلکها به هوای تالابی به این منطقه می‌آیند که سالهاست برای زنده ماندن میان پساب شهر بروجرد و زهکش‌هایی که روستاییان برای کشت خیار و برنج زمین را خشک می‌کنند، در تقلاست. اهالی روستای کپرجودکی به عشق لکلکها سهم مراتع اجدادی خود را به تالاب بخشیدند و اجازه داده‌اند این زیستگاه برای سکونت لکلکها باقی بماند. جعفر کرمی‌پور رییس شورای روستای کپرجودکی در گفت و گو با همشهری از ترجیح عمده جوانان روستا می‌گوید که می‌خواهند «تالاب بیشه دالان برای لکلکها حفظ شود»
شب سیزده‌به‌در سال ۸۵ که زلزله ۶.۲ ریشتری آمد لانه‌های تنومند و قدیمی از روی درخت‌ها و سقف حمام روستا به زمین افتاد اما سیل ۱۳۹۸ برای روستای ما برکت آورد. تالاب پرآب شد و دو سال بعد از آن هم به لطف خدا، بارندگی خوب بود. از آن سال زادآوری لکلکها خیلی خوب شد. هر کدام سه تا جوجه را بزرگ کردند. لکلکها تمام سال اینجا ماندند و فقط بچه‌هایشان لانه را ترک کردند. سال بعد لکلکها بالغ به روستا برگشتند. عید ۱۴۰۱ به ناگهان، تمام تیرهای برق پر از لک‌لک شد. نمی‌دانستیم چطور به لک لکها کمک کنیم. تجربه‌ای نداشتیم. از دوستان محیط زیستی پرسیدیم آنها گفتند برخی لاستیک کهنه به سر تیر می‌اندازند. یک ساعت بعد از اینکه سر تیر چراغ برق لاستیک گذاشتیم لکلکها آمدند. آنها ده‌ها بار چوب آوردند و باد زد و لانه را خراب کرد. آقای کل‌نگری از فعالان محیط زیست اراک پیشنهاد داد که برایشان سبد آهنی بسازیم ولی برای این کار اداره برق باید همکاری کند و سیم‌های برق را از بالای دکل پایین‌تر بیاورد. آقای محمدعلی خسروی رییس اداره برق بروجرد با جان و دل پای کار آمد و با اینکه برایشان هزینه بر بود این کار را کردند. عید ۱۴۰۱ اولین آشیانه‌های آهنی را نصب کردیم. لکلکها تا ۵ روز سراغ ۷ عدد آشیانه آهنی نیامدند. فکر کردیم ایده خوبی نبوده است. اما یک روز صبح دیدم که در تمام لانه‌ها لک لک نشسته است. اما خشکسالی همان سال باعث شد لکلکها جوجه‌هایشان را از لانه بیرون بیندازند. بحمدالله در سال ۱۴۰۲ لکلکها ۲۳ لانه درست کردند و همه جوجه‌هایشان را نگه داشتند. هیچ تلفاتی هم نداشتیم چون تالاب خشک نبود. از ابتدای امسال تا الان با کمک خیرین و دوستداران محیط زیست ۶ لانه ساختیم. هر لک‌لکی که خانه بخواهد، چند روزی روی تیر چراغ مورد نظرش می‌نشیند. در واقع انگار به ما خبر می‌دهد و ما هم دست به کار می‌شویم. اهالی روستا به خنده به من می‌گویند بابای لکلکها، ولی کار اصلی را خیرین می‌کنند. به زودی ۴ لانه دیگر هم نصب خواهیم کرد.
وقتی در پیج اینستاگرام اعلام می‌کنم که می‌خواهیم برای کل‌لکی آشیانه بسازیم مردم به صورت مشارکتی هزینه ساخت لانه را پرداخت می‌کنند. افراد با نیت خیرات برای اموات پول ساخت را به دهیاری روستا می‌دهند. پارسال خواهر زوجی که سه شب بعد از شب عروسی‌شان در اثر گازگرفتگی فوت کردند، هزینه ساخت یک لانه را به نیت آنها پرداخت کرد. از بودجه دهیاری هم برای ساخت لانه استفاده می‌کنیم.
قبل از این لک لک ها لانه هایشان را کجا درست می کردند؟بزرگترهای ما می‌گویند که ده‌ها سال قبل این روستا لک‌لک‌های زیادی داشت. آنها درخت‌های بلند صنوبر و چنار لانه می‌ساختند. اما با خشکسالی برای دو دهه لکلکها از روستا رفتند. سال ۵۲ پدرم راهی حج شد. بهار آن سال یک جفت لک‌لک روی تیربرق جلوی خانه پدرم لانه ساخت. اهالی آن دو جفت را حاجی لک‌لک صدا می‌کردند. بعدها که لک لک ها دیدند کسی کارشان ندارد روی بام خانه‌ها هم لانه ساختند.
سال ۸۵ زلزله آمد و بسیاری از لانه‌ها خراب شد. تا پیش از آن لکلکها با سرما لانه‌هایشان را ترک می‌کردند و بهار برمی‌گشتند ولی چند سال بعد دیگر تمام سال اینجا هستند.
آیا لک لک ها تلفاتی هم دادند؟بزرگترین عامل تلف شدن لکلکها ترانس برقی بود که سالی ۱۲-۱۰ بال را به کشتن می‌داد. اداره برق همکاری کرد و ترانس نزدیک تالاب را عایق‌بندی کرد و الان تک و توک پرنده مرده ببینیم.
مصالح خانه لکلکها از چیست؟لکلکها با چوبهای خشکی که در بستر تالاب رشد می‌کند لانه می‌سازند. بعضی وقتها هم دیده‌ایم که از لانه همسایه‌شان چوب می‌دزدند. روی آسمان دعوا هم می‌کنند و بالهایشان را به هم می‌زنند. تا حالا لک‌لک‌های زخمی را هم با کمک فعالان محیط زیست تیمار هم کرده‌ایم.
از جمله این گونه‌ها می‌توان به گنجشک خانگی، گنجشک درختی، سار، دلیجه معمولی، جغد کوچک، سبزقبای اروپایی، دم‌جنبانک ابلق، دم‌سرخ سیاه، کلاغ گردن‌بور و گنجشک سینه‌سیاه اشاره کرد آیا گونه دیگری از پرندگان هم می‌آیند؟
لکلکها وقتی در دو حالت منقارشان را به هم می‌زنند. یکبار وقتی است که جفتشان به خانه می‌آیند و دیگری وقتی که احساس خطر کنند. اواسط پاییز تا اوایل زمستان چند جفت درنا به تالاب می‌آیند و وقتی می‌خواهند روی تیرهای برق بنشینند، لک‌لک ها با صدا آنها را دور می‌کنند. برای تالاب پرنده‌های مهاجر مثل اگرت و حواصیل و ... می‌آیند.
شغل اهالی روستاهای مجاور با اهالی کپرجودکی فرق می‌کند؟شغل ما هم دامداری و کشاورزی است. ولی ما تصمیم گرفته‌ایم که در اراضی تالابی روستا کشاورزی نکنیم. قسمت‌هایی از تالاب در فصول گرم خشک می‌شود در دهه ۴۰ این زمین‌های بین ۶ روستای اطراف تالاب صرفا برای دامداری و حصیربافی تقسیم شد. از دهه ۸۰ روستاییان مراتع را تغییر کاربری دادند. از سال ۱۴۰۱ با بالا رفتن قیمت‌ها، اهالی روستاهای اطراف علاوه بر برنج، خیار هم کاشتند. اما ما اهالی روستای کپرجودکی تصمیم گرفتیم که بگذاریم تالاب برای حیات وحش منطقه باقی بماند. ادعای روستاییان اطراف تالاب این است که فقیرند و به پول خیار و برنج نیاز دارند. در حالی که این زمین‌ها از دهه ۴۰ در اختیار کسانی بوده که دام‌های زیاد داشته‌اند. اهالی کم بضاعت روستاهای اطراف زمینی ندارند که بخواهند بکارند و سود کنند.
سال‌ها قبل اهالی روستاها با دامداری و نی‌بری امرار معاش می‌کردند و سالانه ۵ تن بیشتر گندم نمی‌توانستند برداشت کنند. اما از زمان تغییر کاربری اراضی تالابی اوضاع تغییر کرده است. تا آنجا که می دانم یکی از روستاها ۴-۳ میلیارد تومان با گران شدن قیمت خیار درآمد داشته است. ما اهالی روستای کپرجودکی ترجیح می‌دهیم درآمد روستا از گردشگرانی باشد که برای دیدن طبیعت و لکلکها به اینجا می‌آیند. دو سال پیش که شروع کردیم به ساختن لانه برای لکلکها با کمک چند راهنمای گردشگری از مردم خواستیم به روستا بیایند. فکر می‌کردیم حدود ۱۵۰-۱۰۰ نفر مهمان داشته باشیم. از همسرم خواستم کمی آش و نان بپزد. استقبال خیلی خوب بود. حدود ۵۰۰ نفر آمدند ولی ما آماده نبودیم. به نظر ما اگر سازمان‌های گردشگری، محیطزیست و استانداری حمایت کند. مثلا روستایمان را سنگ‌فرش کنند، وام بدهند روستا را برای حضور گردشگر آماده کنیم تا از طریق گردشگر اشتغالزایی کنیم و جوان‌هایمان از روستا نروند.
کد خبر 847871 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها وزارت میراث فرهنگی و گردشگری حیوانات - حیات وحش سفر - گردشگری حیوانات - انقراض گونه‌ها سازمان حفاظت محیط زیست محیط زیست ایران
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»